Honako “ezinbesteko” aldarrikapenak lortu beharra ikusten du pentsiodunen mugimenduak:
- Soldaten eta pentsioen erosteko ahalmena berreskuratzea, soldatak eta pentsioak benetako KPIaren arabera handitzea.
- Gutxieneko pentsioa eta lanbide arteko gutxieneko soldata (SMI), Europako Gizarte Gutunean ezarritako nahikotasun-irizpideetara iristen direnak, eta berehala 1.080 euroko gutxieneko pentsioa ezarriz.
- Soldata eta pentsioetan genero arrakalarekin amaitzea,% 100eko alarguntasun-pentsioa.
- Pentsioak murrizten dituzten erreformak eta erretiro aurreratuaren koefiziente murriztaileak indargabetzea, 40 urte kotizatuta, eta hori guztia pentsio publiko duin eta bizitzeko bestekoak eta, pentsioen pribatizazioaren aurrean, blindatutako banaketa sistema publikoa bermatzeko.
Aldaketa gutxi
Pentsiodunen mugimenduaren ustez, 1886tik, 8 orduko lanaldia lortu zenetik, “gauzak ez dira sakonean asko aldatu; atzo lan-indarra ustiatzen zutenek eta pertsonen lanarekin sortutako gainbalioaz jabetzen zirenek gaur egun ere berdin jarraitzen” dutela uste dute, “kontuan hartu gabe esplotazio horrek natura eta bizitza zaintzean, genero-arrakalan eta gero eta gizarte-geruza zabalagoen gizarte-bazterkeria gero eta handiagoan dituen ondorioak”.
Salatu zutenez, “pentsioek eta soldatek ez dute azken urteetan galdutako erosteko ahalmena berreskuratu” eta gogora ekarri zuten sei urte baino gehiago daramatzatela “kale eta plazetan etengabe mobilizatzen”.