Eta oso ondo ulertzen dut, bere iritzia inpartziala baita eta ziur aski egokia. Niri antzeko zerbait gertatzen zait aurrez aurreko jarrerei buruzko antzeko eztabaidekin, hala nola Irungo Alardean emakumeek bete beharreko paperari buruz dagoen gatazkarekin, eztabaida zentzugabea eta justifikaziorik gabea nire ustez.
Eta orduan, zergatik gertatzen dira arazo berari buruzko ikusmen-desberdintasun horiek?
Argi dago judizio sinple eta azkar batean geratzea ez dela nahikoa errealitate konplexuagoa duten egoera hauetan.
Giza jarduera eta erabaki asko ez dira arrazionalak soilik, karga emozionala ere badakarte. Eta hori da Soraluzen presen desagerpenaren inguruan batzuek sentitzen duguna, are gehiago beraien eraispenaren atzeraezintasuna kontuan hartuta.
Teknikariarentzat erraza izan daiteke, bere bulegotik, erabakia arrazionalizatzea eta dena ekologiaren onerako bideratzea. Eta logikoa da, izan ere, Soraluzen ez da bizi izan eta ziurrenik ez da biziko etorkizunean, eta, beraz, proiektu-ondokoaren emaitza, ingurumenaz haratago, berdin zaio.
Baina gure ibaiaren errealitatea askoz konplexuagoa da, dakarren emozioagatik, eta horregatik ez gaude ados eta modu desberdinez aztertzen dugu arazoa: Guk hemen jarraituko dugu eta beti ezagutu izan dugun ibaia ez da gehiago herriaren parte izango.
Oscar Wildek esan zuen: 'Iritzi inpartizalak, interesatzen ez zaizkigun gauzei buruzkoak baino ezin dira izan. Horregatik, iritzi inpartzialek ez dute baliorik'.
Hori dela eta, proiektu honen aurka nago.