Urtebete pasatxoan, zientzialari, enpresa, gobernu eta mundu osoko erakundeak mobilizatu egin dira, zeregin pentsaezina lortzeko: COVID-19ren aurkako txertoak garatzea. Probatu, garraiatu eta txertoak era seguruan eta aurrekaririk gabeko denboran banatzen hasi ziren.
Baina egungo erritmoan, ez dago txerto nahikorik eskaria asetzeko. Eta eskaintza oso esku gutxiren esku dago. Zenbait herrialdek behar adina dosi kontratatu dituzte herritarrei txertoa behin baino gehiagotan jartzeko; beste batzuek, berriz, ez dute jaso lehen dosia. Hori mehatxua da guztiontzat. Egoera horretan, birusak eta haren aldaerek edo mutazioek irabazten dute partida.
Birusa gainditzeko, txertoak guztiontzat izan behar dira. Premiazko hiru neurri hartu beharko lirateke: jabetza intelektualaren eskubideak sinplifikatu, eskubide horien titularrek lizentziak borondatez eta proaktiboki emanez. Gobernuek deuseztatu egin behar dituzte COVID-19aren aurkako txertoen esportazioa eta beharrezko osagai eta hornidurak blokeatzen, murrizten edo geldiarazten dituzten esportazio- eta inportazio-kontrol zuzenak edo zeharkakoak. Azkenik, heldu guztiei txertoa jartzeko behar duten baino ‘etorkizuneko dosi’ gehiago jasotzeko kontratua egin duten gobernuek dosi-soberakin horren zatirik handiena edo guztia COVAX mekanismoari eman beharko liokete 2021erako, beste herrialde batzuetan berdintasunez banatzeko. COVID-19 pandemiak argi erakutsi digu inor ez dagoela salbu denok salbu egon arte. Ahal den guztia egin behar dugu mundu osoan COVID-19ren aurkako txertoak eskuragai izateko. Zenbat eta lehenago egin, orduan eta normalagoa izango da gure bizitza eta gure seme-alabena.